روایت درمانگری کودکان ناشنوا توسط پزشک دغدغه‌مند شیرازی
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۹۲۹۶۵
به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، شنیدن و گوش سپردن به اصوات زیبا و دلنشین نعمت بزرگی است و تا زمانی که از کسی سلب نشو نمی‌تواند اهمیت آن را به خوبی درک کند و قدرش را آنطور که باید بداند.
با پیشرفت علم و استفاده از کاشت حلزون گوش امروزه پزشکان توانسته اند تا حدودی مشکل افراد کم شنوا و ناشنوا را برطرف کنند و آنها آرا از دنیای سکوت و انزوا بیرون بیاورند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او در زمینه گوش و حلق و بینی و کمک به درمان ناشنوایی فعالیت می‌کند که خدمت به کشورش را دوست دارد و با درمان بیماران و کمک به آنها احساس خوبی دریافت می‌کند.
وی در گفتگو با خبرنگار فارس ابتدا خود را معرفی کرد و گفت: سید بصیر هاشمی، متولد ۱۳۴۱ و ساکن شیراز هستم، دکتر، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، مدیرگروه گوش و حلق و بینی و دبیر برد گوش و حلق و بینی کشور هستم.
به خاطر کمک به شرایط مناطق محروم دیپلم تجربی گرفتم
او از مدارک و سوابق تحصیلی اش سخن گفت و افزود: دوره تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را در شهر یاسوج با شرایط سخت و امکانات محدود گذراندم، دبیرستان را شیراز بودم و سال های آخر در دبیرستان نمازی شیراز در رشته ریاضی فیزیک تحصیل می‌کردم و شاگرد ممتاز بودم، وقتی دیپلم را گرفتم انقلاب فرهنگی شروع شد و حدود دو سالی طول کشید تا دانشگاه ها مجدد بازگشایی شود من هم در این فاصله باتوجه به اینکه شرایط را در مناطق محروم و منطقه ای که خودم رفت و آمد داشتم می‌دیدم؛ تصمیمم را تغییر دادم و دیپلم تجربی گرفتم و به رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۶۲ رفتم و در سال ۶۹ فارغ‌التحصیل شدم، دوره طرح را در اطراف شهرستان گچساران و یاسوج گذراندم و دو سال بعد از دوره پزشکی عمومی در آزمون تخصص در رشته گوش و حلق و بینی پذیرفته شدم و در سال ۷۱ مشغول به گذراندن دوره تخصص شدم.
او ادامه داد: پس از اتمام دوره تخصص به عنوان عضو هیئت علمی بخش گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از سال ۱۳۷۶ تا کنون در حال خدمت هستم و مراتب علمی را از استادیاری، دانشیاری و استاد تمام طی کردم و در این دوره نیز یکسری دوره های تکمیلی فلوشیپ جراحی گوش و کاشت حلزون را در خارج از کشور و تهران گذراندم و مدرک فلوشیپ را نیز دریافت کردم.
راه اندازی مرکز کاشت حلزون شنوایی با ۲ عمل موفق
این عضو هیئت علمی از فعالیت های شاخص و پژوهشی اش سخن گفت و توضیح داد: یکی از کارهای شاخص و مهمی که علاوه بر کارهای پژوهشی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز و گروه گوش حلق و بینی بیمارستان خلیلی راه اندازی کردیم، کاشت حلزون شنوایی بود که عملی بسیار حساس برای ناشنوایان بود و ما در سال ۱۳۸۲ موفق شدیم که بعد طی دوره های لازم و تشکیل یک تیم جراحی، درمانی و توانبخشی با حضور مسئولین استانی مرکز کاشت حلزون شنوایی را با دو عمل جراحی موفق راه اندازی کنیم و آن زمان سومین شهر در کشور بودیم که این کار را انجام دادیم.
او با اشاره به کارهای پژوهش اش اضافه کرد: چند سالی معاون پژوهشی دانشگاه بودم و حدود بیش از ۶۰ مقاله دارم که در مجلات معتبر بین المللی به چاپ رسیده، همچنین در سامانه ای که مربوط به اعضای هیئت علمی است جزء ۱۵ نفر برتر کشور از لحاظ فعالیت‌های پژوهشی هستم.
کاشت حلزون راهی برای کمک به کودکانی است که در سوت و انزوا به سر می‌برند
هاشمی درخصوص کاشت حلزون شنوایی گوش توضیحاتی داد و اظهار داشت: این عمل در بیماران ناشنوا کاربرد دارد به خصوص در کودکانی که ناشنوا به دنیا می‌آیند، این کودکان معصومی که در دنیای سکوت و انزوا به سر می‌برند با انجام این عمل و کاشت حلزون می‌توانند شنوایی‌شان را به دست بیاورند و با تیم توانبخشی کار توانبخشی را انجام می‌دهند و گفتارشان را نیز تقویت می‌کنند.
باید راه حلی برای مراجعه کنندگان ناشنوا پیدا می کردم
او دلیل انتخاب این رشته را بیان کرد و گفت: من پایان نامه ام را با اساتید گروه گوش و حلق و بینی گرفتم و آن زمان به این رشته تمایل پیدا کردم و حس کردم در این رشته می‌توانم موفق تر بشوم، کمی که جلو تر رفتم گرایش گوش و شنوایی را انتخاب کردم و احساس می‌کردم این مسئله اهمیت بیشتری در جامعه دارد و کمتر به آن پرداخته شده و افراد ناشنوایی برای درمان مراجعه می‌کردند که باید راه حلی برای درمانشان پیدا می‌شد به همین خاطر انگیزه ام بیشتر شد که به دنبال این رشته بروم.
خانواده و پشتکار ۲ عامل موفقیت
استاد ضمن اشاره به رمز موفقیتش بیان کرد: خانواده من یک خانواده مذهبی و فرهنگی بود و مادرم بسیار از من حمایت می‌کرد، پدرم نیز معلم بود و من را تشویق می‌کرد، اعتقادات فرهنگی و مذهبی و علمی در خانواده زیاد بود که به پیشرفت من بسیار کمک کرد، علاوه بر آن پشتکار عامل مهم و تاثیرگذار دیگری در پیشرفت و رسیدن من به هدفی که داشتم بود.
دوست دارم به کشورم خدمت کنم
او از مهاجرت سخن گفت و دلیل خدمت به وطن را اینگونه بیان کرد: من به کشورهای مختلفی برای تحصیل و گذراندن دوره های تکمیلی رفتم و احساس کردم ماندن در آنجا با روحیه ام سازگار نیست و دوست داشتم به مردمم خدمت کنم، از افرادی که به من برای درمان مراجعه می‌کنند و من می‌توانم به آنها خدمتی ارائه کنم احساس خوبی می‌گیرم.
او ادامه داد: در خصوص مهاجرت اگر بخواهم صحبت کنم، نظرم این است که ما باید به مردم و کشورمان خدمت کنیم، باید همینجا بمانیم و مشکلات و نیازهای درمانی هموطنانمان را برطرف کنیم و بدانیم کسانی که به کشور خود خدمت می‌کنند ارزش کارشان بیشتر است؛ در ضمن ما خودمان باید مشکلات کشورمان را حل کنیم.
او افزود: من موافق مهاجرت و رفتن به خارج از کشور و رفتن به قصد بازنگشتن نیستم، البته اینکه به قصد تحصیل و مهارت آموزی بروند و در نهایت بازگردند و به کشورشان خدمت کنند بسیار عالی است.
دیدگاه یک پزشک موفق دیدگاه حل مشکلات مردم و کمک به گرفتاریشان است
هاشمی در آخر توصیه ای به جوانانی که می‌خواهند وارد این مسیر بشوند کرد و گفت: برای اینکه بتوانید موفق بشوید ابتدا باید یک پزشک خوب، توانمند، با اخلاق باشید و دیدگاهتان دیدگاه حل مشکلات مردم و کمک به گرفتاری هایشان باشد تا بتوانید کار را خوب ارائه دهید، فراموش نکنید که ما برای سلامتی مردم آمده ایم و همه باید با کمک هم هدف نهایی‌مان را رضایت بیمار و بهبودش قرار دهیم و در کنارش به مسائل مالی اهمیت دهیم.
او ادامه داد: امیدوارم نسل های آینده نیز این راه را ادامه دهند و به پیشرفت کشور و توسعه آن کمک کنند.
گفتگو: صبا بنکی
پایان پیام/ن
منبع: فارس
کلیدواژه: ناشنوایان حلزون شنوایی ناشنوا درمان مهاجرت پزشک شیرازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز کاشت حلزون شنوایی گوش و حلق و بینی هیئت علمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۹۲۹۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت‌هایی از نخستین شرکت‌های مسافربری | وقتی گاریخانه‌ها به گاراژ تبدیل شدند
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:تا قبل از ورود نخستین اتومبیل ها به تهران، پایتخت‌نشین‌ها مسیرهای کوتاه را با وسایلی مثل گاری، درشکه، پالکی و تخت روان می پیمودند و مسیرهای نسبتا طولانی را با اسب و درشکه طی می کردند، اما پدیده ای به نام اتومبیل معادلات را به کلی تغییر داد و با همه مخاطراتی که داشت عبور و مرور اهالی تهران به نقاط دور و نزدیک را سهل و آسان کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
گاراژها درست در چنین دوره ای و برای استقرار اتوبوس های بین‌شهری در گوشه و کنار تهران متولد شدند و مردم برای سفر به شهرهای دور و نزدیک کافی بود خودشان را به نزدیک‌ترین گاراژ مسافربری برسانند.
داریوش شهبازی، تهران‌پژوه، معتقد است گاراژها از اواخر دوره قاجار پدیدار شدند و تغییراتی بنیادی در سبک زندگی اهالی تهران پدید آوردند: «تهران حدود سال ۱۳۰۰ و همسو با سیر تحولات انقلاب صنعتی در کلانشهرهای دنیا پیشرفت می‌کرد و یکی از نشانه های پیشرفت ورود اتومبیل به خیابان های بود. بعد از این اتفاق مهم بود که کاروانسراها به گاری‌خانه و در گام‌های بعدی به گاراژ تبدیل شدند. این روند در دوره حکومت احمدشاه قاجار طی شد و با آزمون و خطاهای بسیاری همراه بود.»
وقتی عبور و مرو با اتومبیل در خیابان های تهران با اقبال عجیب مردم همراه شد، بسیاری از رجال بانفوذ و متمول دوره قاجار مثل وثوق‌الدوله و امین‌الضرب از اروپایی ها اتومبیل خریدند و به عنوان وسیله نقلیه شخصی به تهران آوردند. بعد هم با واردات اتوبوس هایی که مخصوص حمل بار و مسافر بود به تهران، گاراژهایی که محل تجمع درشکه و گاری بود به توقفگاه اتوبوس ها تبدیل شدند.
شهبازی درباره تولد نخستین گاراژ در پایتخت می گوید: «گاری‌خانه سید اسدالله در خیابان چراغ‌برق قدیم (امیرکبیر فعلی) نخستین جایی بود که پس از قانون سجل احوال و سجل گرفتن به گاراژ تبدیل شد و از "گاری‌خانه سید اسدالله" به "گاراژ حسینی" تغییر نام داد. مدتی بعد "گاراژ فولادی" در محدوده شمالی گود عرب‌ها و "گاراژ فردشیشه" در سه‌راه امین‌حضور برای توقف اتوبوس‌ها در نظر گرفته شد. آن‌موقع مسافرها به گاراژ حسینی می رفتند و گاراژ فولادی به اتوبوس‌هایی اختصاص داشت که کارشان حمل بسته های پستی از شهرهای مختلف و رساندنشان به دست مردم تهران بود و گاراژ فردشیشه مختص حمل و جابه‌جایی بار بود.»
در دوره پهلوی تعداد گاراژهای تهران به سرعت زیاد شد و گاراژهای بی ام تی، عدل، اتوفردوسی، میهن‌نورد و ... در محدوده میدان توپخانه قدیم تا خیابان های ناصرخسرو، باب‌همایون و فردوسی کنونی ایجاد شدند، اما در سال ۱۳۵۹ و با اجرای طرح ساماندهی اتوبوس‌های بین‌شهری به ترمینال جنوب که نیمه‌ساخته بود نقل مکان کردند و به خاطره ای در ذهن تهران‌نشین‌ها تبدیل شدند.
کد خبر 848264 برچسب‌ها تهران قدیم همشهری محله تهران
ورود دادستان کلاله به موضوع مفقودی «یسنا»